Dzisiejszy dzień zawodnicy poświęcali na dalsze „przymiarki” i ustawienia sprzętu. Wieczorem odbyło się na lodzie oficjalne otwarcie Mistrzostw Świata. Po przemówieniach miejscowych oficjeli i władz naszego, międzynarodowego związku IDNIYRA nastąpiło podniesienie na ustawionych w rzędzie bojerach flag 16 państw, których reprezentacje startują na tych regatach. Podniesieniu każdej flagi towarzyszyło odegranie hymnu narodowego danego państwa. Na zakończenie uroczystości był piękny pokaz sztucznych ogni.

Przyszłym miłośnikom bojerów śpieszę wyjaśnić w ogólnych zarysach na czym polegają ustawienia bojera i dlaczego jest to ważne. Proszę zauważyć, że zebrana tu na Mistrzostwach światowa śmietanka zawodników poświęciła temu zadaniu dwa pełne dni.

Bardzo ważnym czynnikiem dla bojera jest lód. Jeśli Eskimosi znają 30-ci rodzajów lodu, to bojerowcy również co najmniej 15-ście. Na lód, po którym latamy składa się, od dołu patrząc, tzw. czarny lód właściwy, który jest bardzo twardy, na nim leży wtopiony i zamarznięty śnieg, tzw. śniegolód, na tym zamarznięty śnieg i na wierzchu luźny śnieg właściwy o różnej konsystencji, od papki po pylisty. W zależności od twardości wierzchniej warstwy lodu i jego konsystencji dobierane są płozy. Płozy mają różne grubości i różne łuki wzdłużnej krawędzi styku z lodem.

Na lód twardy bez warstwy śniegu dobiera się grube, długie płozy z dużym promieniem krawędzi styku. Takie płozy dobrze trzymają kurs jazdy na zakrętach i zwrotach. Przy miękkim lodzie zakłada się płozy cienkie i krótsze z mniejszym promieniem krawędzi styku z lodem. Przy grubej warstwie śniegu na lodzie zakłada się płozy krótkie lecz wysokie. Tak zwane tasaki. Kąty ostrza płozy mogą, zgodnie z przepisami można szlifować na kąty od 75 do 110 stopni. Im twardszy lód, tym mniejszy kąt ostrza. Gładki twardy lód nazywany jest torem lekkim. Lód z dużą ilością śniegu lub lód miękki nazywany jest torem ciężkim. W czasie Mistrzostw można używać tylko 3 różne komplety płóz. Znając prognozę temperatur na danym akwenie i sprawdzając jaki jest lód zawodnicy dobierają trzy optymalne zestawy. Nadmienię, że doświadczeni zawodnicy mają od pięciu do kilkunastu przygotowanych zestawów. W zależności od toru dobieramy teraz żagiel.

Na Mistrzostwach można w czasie całych regat używać tylko dwa różne żagle. Próby w czasie treningu przed zawodami na danym akwenie pozwalają zawodnikom dobrać dwa optymalne żagle do danego toru. Bardzo ważnym jest dobranie tych żagli również pod spodziewane prędkości wiatrów, których można spodziewać się na danym akwenie w czasie całych regat. Regaty klasy mistrzowskiej trwające 5-6 dni powodują dość dużą ruletkę, gdyż nawet najlepsze prognozy wiatrowe mogą w tak długim czasie się nie sprawdzić. Do danego żagla, trudności toru i przewidywanej prędkości wiatru należy dobrać maszt.

W czasie całych Mistrzostw wolno używać tylko jeden maszt. Każdy zawodnik przywozi ze sobą co najmniej dwa maszty. Jeden twardy i drugi miękki. Twarde, mniej elastyczne maszty używa się na lekkim torze przy silnych wiatrach. Miękki na ciężkim torze przy prawie wszystkich prędkościach wiatrów. Zawodnicy ciężcy preferują maszty twardsze.

W mym mini wykładzie na temat ustawienia sprzętu wymieniłem tylko najważniejsze rzeczy pomijając szczegóły, jak ustawienie masztu do przodu lub tyłu oraz jego kąt nachylenia, wysokość podniesienia bomu nad pokład bojera, napięcie want oraz elastyczność płozownicy.

I teraz zagadka dla matematyków. Jeśli przywiozłem ze sobą 10 kompletów różnych płóz, 4 żagle i dwa maszty, a używać w czasie Mistrzostw mogę 3 komplety płóz, dwa żagle i jeden maszt, to ile mam możliwości różnego wyboru sprzęty właściwie dobranego? Ja mam odpowiedź bojerowca; doświadczenie i dwa pełne dni treningu!

Jutro pierwsze starty i wtedy zobaczymy, kto się dobrze podobierał!

W sumie na Mistrzostwa dotarło 178-miu zawodników z 16-tu krajów.

1	Anglia	2
2	Austria	4
3	Czechy	7
4	Estonia	13
5	Finlandia	10
6	Holandia	18
7	Litwa	1
8	Łotwa	6
9	Niemcy	42
10	Norwegia	1
11	Polska	24
12	Rosja	9
13	Szwajcaria	9
14	Szwecja	22
15	USA	8
16	Węgry	2
	zawodników	178

„do zobaczenia na lodzie”

Jerzy Henke
Komandor

Polska Bojerowa Flota DN