Kryminał z akcją dziejącą się na Mazurach, w Węgorzewie i okolicach i bazujący na historii tamtych terenów. A na dodatek główny bohater, bardzo dociekliwy młody psychiatra, od najmłodszych lat żegluje. Być może to sprawia, że nie straszne mu są przeciwności losu i różnymi zakosami stara się dotrzeć do prawdy.
W szpitalu, w którym pracuje Wiktor Janosz, znajduje się pacjent, Zygmunt Milewski. Znany w okolicy, bo swojego czasu odsiadywał w więzieniu karę za morderstwo. Dziś stary, zniszczony człowiek, który próbuje popełnić samobójstwo. Wiktor jest lekarzem z krwi i kości, stara się więc pacjentowi pomóc. Milewski najwyraźniej czegoś się boi a władze szpitala, w którym przebywa, usilnie starają się go nie wypuszczać na zewnątrz i przekonać cały świat, że mężczyzna jest niezrównoważony psychicznie. Gdy Wiktor zaczyna przejawiać zbytnie zainteresowanie pacjentem, Milewskiego przenoszą, a dokumentacja medyczna znika.
Janosz próbuje w miasteczku ustalić, kim był Milewski i jak wyglądała sprawa morderstwa, którego się dopuścił. Wygląda na to, że narusza jakieś miejscowe tabu, wszyscy nabierają wody w usta, a niechęć miejscowych, spowodowana tym, że Janosz „nie jest stąd” jeszcze wzrasta. Coś tu ewidentnie śmierdzi, więc o pomoc młody lekarz prosi znajomą dziennikarkę.
Jak już napisałam, książka bazuje na historii tych terenów – powojennej i niezbyt chlubnej jeśli chodzi o traktowanie miejscowej ludności, czy to pochodzenia niemieckiego czy polskiego, która w PRL-u i tak była traktowana jak niemiecka. Wywłaszczenia, gwałty, umieszczanie w obozach pracy, pozbawianie praw obywatelskich i własności. I rozmaite „biznesy” robione na tych ziemiach przez tych, co przyjechali tu najwcześniej, etycznie, powiedzmy, „szemrane”. Dodajmy do tego małomiasteczkową solidarność typu „co z tego, że łajdak, ale nasz i to przecież taki dobry człowiek”, wzajemne umywanie rąk i niechęć do obcych. Zwłaszcza jeśli ci obcy grzebią w czymś, co miejscową społeczność kłuje w sumienie.
Jak na kryminał „Tabu” jest trochę nietypowe, śledztwem zajmują się absolutni amatorzy, na dodatek autorka pozbawia ich wszystkich atutów, które mogłyby im pomóc. Te atuty ma druga strona – władzę, pieniądze, znajomości, brak skrupułów. Jedyne, co mają Janosz i pomagająca mu dziennikarka – to upór i dokładność.
Puenta nie zaskakująca, ale wplecenie akcji we wspomnianą już historie tych terenów dość ciekawe.
Tytuł: Tabu
Autorka: Bernadeta Prandzioch
Dom Wydawniczy Rebis
Tagi: Bernadeta Prandzioch, recenzja, kryminał
0
