Słynny walijski pirat, znany jako Black Bart i Bart Roberts. Według legendy w ciągu 2 i pół roku obrabował 200-400 statków. Pirat działał w okolicy Barbadosu i Martyniki - na jednej z jego bander widoczna jest postać pirata stojąca na dwóch ludzkich czaszkach, podpisanych "ABH" (A Barbadian's Head), pod drugą "AMH" (A Martiniquan's Head).

Black Bart urodził się w 1682 roku w Walii jako John Roberts. W młodości służył na statkach zajmujących się przewozem niewolników z Afryki do Ameryki. Pewnego dnia statek, na którym znajdował się Roberts, został napadnięty przez piratów. John i inni członkowie załogi zostali zmuszeni, żeby się do nich przyłączyć. Początkowo niechętnie odnosił się do pirackiej kariery, jednak po pewnym czasie odkrył zalety takiego trybu życia. Po śmierci kapitana piratów został wybrany na ich przywódcę. W tamtych czasach piraci często przybierali pseudonimy i Roberts również zmienił imię z John na Bartholomew. Uważa się, że mógł je przyjąć na cześć sławnego bukiniera, Bartholomew Sharpa.

Nietrudno zrozumieć dlaczego piractwo stanowiło silną pokusę w tamtych czasach. Kariera pirata umożliwiała zgromadzenie bogactwa; we flocie handlowej Roberts otrzymywał 3 funty miesięcznie i nie miał szans awansu na kapitana.

W czasie rejsu do Ameryki Południowej piraci z Robertsem na czele natknęli się na flotę 42 portugalskich statków handlowych pod eskortą dwóch siedemdziesięciodziałowych galeonów wojennych. Zdobyli pierwszy z okrętów eskorty i zaatakowali z jego pomocą statki handlowe. Niestety wkrótce zdradzony przez własnego kwatermistrza, który przejął jego okręty, Roberts musiał uciekać na dziesięciodziałowym slupie, który ochrzcił imieniem "Fortune". Przejął dzięki niemu 4 statki, a ich ładunek sprzedał z zyskiem w amerykańskich koloniach. Za zysk ze sprzedaży kupił 28-działowy okręt francuski i zajął się rabowaniem statków rybackich w okolicach Nowej Fundlandii.

Autor: Olek Remesz	Autor: Olek Remesz

Następnym etapem było Morze Karaibskie. Kiedy Bartholomew tam dotarł był już w posiadaniu pokaźnej floty 15 statków angielskich i francuskich oraz dużego 42-działowego okrętu holenderskiego. Na Martynice Roberts ujął swojego wroga, gubernatora wyspy, którego osobiście powiesił na rei okrętu.

W kolejnym roku piracka flota wróciła w rejon Zatoki Gwinejskiej, a następnie wybrzeży dzisiejszej Liberii i Nigerii. Piraci nie wiedzieli, że na ich tropie znajduje się flota brytyjska. 9 lutego 1722 roku zakotwiczyli w zatoce u przylądka Lopez w Gabonie. Świętowali tam zakończone powodzeniem łupieżcze wyprawy. Następnego dnia okazało się, że wyjście z zatoki jest zablokowane. Znajdował się tam brytyjski okręt HMS “Swallow” dowodzony przez kapitana Ogle'a. Piraci mieli jeszcze nadzieję, że statek znalazł się tam przypadkiem i zdołają się wymknąć niepostrzeżenie. Nic z tego - pierwsza salwa kartaczami pozbawiła ich złudzeń i spowodowała duże straty. Bitwa trwała jeszcze 3 godziny, zanim pozostali przy życiu piraci skapitulowali.

Brytyjczycy przejęli statki piratów wraz z ich zdobyczami - na pokładzie znaleziono 300 ton zrabowanego złota. Pozostali przy życiu piraci zostali postawieni przed sądem w Cape Coast Castle w dzisiejszej Gwinei i powieszeni. Był to największy zakończony egzekucją proces piratów w XVIII wieku.