Chiny, pierwsza połowa XX wieku. Trwa wojna domowa między chińskimi komunistami a nacjonalistami z Kuomintangu, skomplikowana dodatkowo inwazją Japonii, która w 1931 roku zajęła Mandżurię, a w 1937 zaatakowała centralne Chiny. Wraz z zakończeniem II wojny światowej i klęską Japonii, wojska komunistyczne osiągają coraz większą przewagę. Wielu Chińczyków – chcąc uniknąć represji z rąk zwolenników Mao – musi salwować się ucieczką.
O katastrofie chińskiego parowca 'Kiangya' (lub 'Jiangya') jest bardzo mało informacji. Tak mało, że źródła nie podają nawet jego wymiarów, ograniczając się jedynie do podania ładowności, która wynosiła 2100 ton. Wiadomo także, że był to jeden z ośmiu statków eksploatowanych przez Merchants Group Shanghai i był siostrzaną jednostką SS 'Kianking' ('Jiangjing').
3 grudnia 1948 roku SS 'Kiangya', wyszedł z ujścia rzeki Wusong w Szanghaju i płynąc rzeką Huangpu zmierzał na Morze Żółte. Ile osób było na pokładzie – nie wiadomo do dziś. Na liście pasażerów odnotowano 2150 nazwisk, mimo iż dopuszczalna ich ilość wynosiła 1186. Z całą pewnością na pokładzie znajdowali się także pasażerowie 'na gapę'.
Nocą, z 3 na 4 grudnia, rufą statku wstrząsnęła potężna eksplozja; jej przyczyną była najprawdopodobniej mina, zostawiona jeszcze przez Japończyków. W ciągu kilku minut statek osiadł na płytkim dnie: znad wody wystawały jedynie mostek kapitański, komin i maszty.
Pasażerowie z niższych pokładów nie mieli szans na ucieczkę. Ci, którym udało się dostać na górny pokład, stali po pas w lodowatej wodzie i zawzięcie walczyli o miejsce stojące; zdarzały się przypadki spychania ludzi do wody. Jedna z zrozpaczonych po stracie męża kobiet, wyrzuciła swoje dziecko za burtę...
Przez wiele godzin ratownicy nic nie wiedzieli o katastrofie. Pomocy rozbitkom udzielały przepływające obok statki, które z zatopionej jednostki podjęły ok. 700 osób. Komunistyczne władze nigdy nie były zainteresowane wyjaśnieniem przyczyny zatonięcia 'Kiangyi' do końca – wszak zginęli w niej głównie zwolennicy Kuomintangu – czyli przeciwnicy polityczni. Ocenia się jednak, że w katastrofie zginęło od 2750 do 3920 ludzi.
Kadłub SS 'Kiangya' przełamał się na dwie części i spoczął na dnie, na głębokości ok. 9 metrów. W 1955 roku wrak podniesiono i przetransportowano do stoczni Jiangnan, gdzie został zespawany i wyremontowany. Na wodę spłynął ponownie 4 lutego 1959 roku i pełnił służbę jako prom między Szanghajem a Wuhan. W czasach Rewolucji Kulturalnej, 8 listopada 1966 r. został przemianowany na SS 'Dongfang Hong 8' ('Czerwony Wschód 8') i pod tą nazwą pełnił służbę do chwili zezłomowania, w roku 1983.
0
