Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju myślało, myślało i - w myśl powiedzenia śpiesz się powoli - odpowiedziało Ministerstwu Sportu i Turystyki. Chyba im się to nie spodobało!

Jednoznacznie przecięto absurdalne próby dyskryminowania certyfikatów kompetencji RYA i jak z tego wynika, wszystkich jakie w danym kraju są akceptowane przez administrację państwową. Co za ulga i koniec wstydu wśród żeglarzy.

Ale nie ma beczki miodu bez łyżki dziegciu! ISSA do odstrzału, z tej samej przyczyny, że nie ma administracji, która by ją uznała. To śmieszne. Zarówno ISSA na świecie, jak i wymieniana na końcu ICC, to próby ujednolicenia dokumentów, pierwszy na świecie, drugi w Europie. PZŻ jak mi wiadomo był wśród założycieli federacji ISSA. Co do ICC i smutnej historii podpisania Rezolucji 40 ECE, to pytanie dlaczego Polska dotychczas nie podpisała tej Rezolucji zadawałem wiele lat temu. PZŻ nie naciskał, a kolejni ministrowie o zmieniającej się nazwie ministerstwa od sportu też to lekceważyli. Aby było śmieszniej, Rezolucję podpisała min. Białoruś, a wg moich informacji, w Rosji certyfikat ISSA wymienia się na państwowy bez problemów.

Ministerstwo pisze.... Sporządzenie listy certyfikatów uznawanych przez Polskę wymagałoby szczegółowej analizy poszczególnych przypadków (koniec cytatu).

Chorwacja min. wydała stosowne Rozporządzenie, w którym znajduje się wykaz wszystkich polskich patentów. Biedacy, ale się tam napracowali. I pisze to ministerstwo, które dokonało „gigantycznej” pracy zestawiając listę państw, których dokumenty kwalifikacyjne kierowników statków są uznawane przez dyrektorów urzędów żeglugi śródlądowej.
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA TRANSPORTU, BUDOWNICTWA I GOSPODARKI MORSKIEJ z dnia 9 października 2013 r.

ISSA stoi przed karkołomnym zadaniem. Powołana, aby być ponadpaństwową federacją, szkoląca i wydającą znormalizowane dokumenty, musi znaleźć sobie państwa do akceptacji. Coś powołują a teraz musza powiedzieć, ze to jest OK.

MIiR pisze... Na świecie funkcjonuje wiele różnych systemów uzyskiwania certyfikatów potwierdzających kompetencje do rekreacyjnego uprawiania żeglarstwa i różne wymagania w tym zakresie. Brak jest ujednoliconych standardów i zharmonizowanych norm, do których można byłoby się odnieść przy uznawaniu dokumentów (koniec cytatu).

Na Neptuna, ISSA i Rezolucja 40 ECE o ICC są próbą takich „ujednoliconych standardów”.

MIiR z jakichś powodów nie chciało przesądzić sprawy, ale podało rękę ISSA wyraźnie i teraz ta gnębiona przez zwolenników monopolu federacja z łatwością upora się z problemem.

Pani Minister Dorocie Pyć bardzo dziękuję

Zbigniew Klimczak

Poniżej tekst odpowiedzi na pytanie MSiT.



Podsekretarz Stanu
Dorota Pyć

DTM-IVmw-5113- /2014


Szanowny Panie Ministrze.

W związku z pismem z dnia 9 września br., znak- DSW/454/103/2014/MB2/4 przedstawiam poniżej stanowisko Ministra Infrastruktury i Rozwoju w sprawie zastosowania art. 37a ust. 6 ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz.U. z 2013 r,, póz. 1458).

W Polsce w roku 2013 wprowadzono nowy system uzyskiwana kwalifikacji w żeglarstwie. Szczegółowe warunki uzyskania dokumentów kwalifikacyjnych z zakresu żeglarstwa określa rozporządzenie Ministra Sportu i Turystyki z dnia 9 kwietnia 2013 r. w sprawie uprawiania turystyki wodnej (DzU, poz. 460). Delegacja do wydania tego rozporządzenia znajduje się w ustawie z dnia 21 grudnia 2000 r o żegludze śródlądowej. Pomimo tego, iż delegacja znajduje się w akcie prawnym znajdującym się w kompetencjach ministra właściwego do spraw transportu, to za sprawy związane Z kwalifikacjami w turystyce wodnej odpowiedzialny jest minister właściwy do spraw kultury fizycznej, dlatego to on upoważniony jest do wydania szczegółowych aktów prawnych w tym zakresie.

Wychodząc naprzeciw osobom, które posiadają dokumenty wydane w innych krajach, ustawodawca wprowadził przepis sankcjonujący uprawnienia tych osób. Art. 37a ust. 6 ustawy o żegludze śródlądowe stanowi, iż osoba, która uzyskała uprawnienia do uprawiania turystyki wodnej w innym państwie, może uprawiać turystykę wodną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie posiadanych uprawnień potwierdzonych stosownym dokumentem.

W związku z wątpliwościami obywateli dotyczącymi interpretacji tych przepisów Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju przedkłada stanowisko w sprawie.

Na świecie funkcjonuje wiele różnych systemów uzyskiwania certyfikatów potwierdzających kompetencje do rekreacyjnego uprawiania żeglarstwa i różne wymagania w tym zakresie. Brak jest ujednoliconych standardów i zharmonizowanych norm, do których można byłoby się odnieść przy uznawaniu dokumentów.

Intencją ustawodawcy było umożliwienie osobom, które uzyskały certyfikaty żeglarskie za granicą, posługiwania się nimi również w Polsce, bez konieczności powtórnego zdawania egzaminu Ze względu na wspomniany wyżej brak jednolitych międzynarodowych standardów w odniesieniu do kwalifikacji w rekreacyjnym uprawianiu żeglarstwa, nie jest możliwe wprowadzenie takich rozwiązań jak: weryfikacja posiadanych certyfikatów na polskie stopnie żeglarskie. Stąd zgodnie z przepisami ustawy o żegludze śródlądowej dokument wydany w danym kraju upoważnia jego posiadacza do uprawiania turystyki wodnej w Polsce, w zakresie określonym w danym dokumencie - bez odnoszenia się do polskiego systemu kwalifikacji.

Użyte w ustawie o żegludze śródlądowej pojęcie „uprawnienia' może rodzić wątpliwości w zakresie stosowania art. 37a ust. 6 ww. ustawy. Z punktu widzenia MIiR istotne jest nie to czy dany certyfikat jest obowiązkowy, czy jedynie zalecany, ale czy jest on uznawany za potwierdzenie kwalifikacji żeglarskich przez upoważniony organ danej administracji państwowej. MIiR stoi na stanowisku, że uznanie certyfikatu przez organ właściwy danej administracji państwa stanowić będzie podstawę uznania go przez administrację polską. Brak uznania systemu szkoleń i egzaminowania danego podmiotu będzie podstawą do odmowy jego uznania przez Polskę.

Uznanie dokumentów kwalifikacyjnych przez organ właściwy danej administracji oznacza że to państwo przejmuje odpowiedzialność z tym związaną.

Dokumenty kwalifikacyjne w zakresie rekreacyjnego uprawiania żeglarstwa mogą być wydawane na podstawie przepisów prawa, tam gdzie istnieje wymóg ich posiadania w odniesieniu do danego typu jednostek lub na podstawie wewnętrznych przepisów organizacji żeglarskich, przy czym w tym drugim przypadku administracja państwowa może uznać dany system szkolenia lub egzaminowania i traktować wydawane przez daną organizację certyfikaty jako certyfikaty państwowe.

Polska nie powinna uznawać certyfikatów kompetencji, które zostały wydane na podstawie wewnętrznych regulacji organizacji żeglarskiej, które nie zostały zatwierdzone przez administrację państwową, ponieważ jedynie takie uznanie może być traktowane jako potwierdzenie spełniania przez dany system szkolenia i egzaminowania minimalnych wymogów w zakresie wiedzy i umiejętności oraz spełnianie wymogów administracji w zakresie funkcjonowania danego podmiotu.

Za takim stanowiskiem w odniesieniu do art. 37a ust. 6 przemawia także art. 37a ust 3 ustawy o żegludze śródlądowej stanowiący, iż uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy. Wskazane jest w tym przepisie analogiczne upoważnienie dla Polskiego Związku Żeglarskiego i Polskiego Związku Motorowodnego i Narciarstwa Wodnego do wydawania w imieniu polskiej administracji dokumentów kwalifikacyjnych zgodnie z przyjętymi rozwiązaniami.

W kontekście tego przepisu art. 37a ust. 6 ustawy o żegludze śródlądowej traktowany powinien być zawężające i powinien dotyczyć tylko tych osób. które posiadają wydane za granicą dokumenty potwierdzające uprawnienia do uprawiania turystyki wodnej, czyli dokumenty wydane przez upoważnione przez administrację podmioty, na podstawie przepisów danego państwa bądź na podstawie uznanych przez tę administrację regulacji.

Odnosząc się szczegółowo do poruszanych przez Pana Ministra problemów, MIiR popiera inicjatywę zmierzającą do umieszczenia na stronach internetowych MSiT informacji dla obywateli dotyczącej praktycznego zastosowania art. 37a ust. 6 ustawy o żegludze śródlądowej. Sporządzenie listy certyfikatów uznawanych przez Polskę wymagałoby szczegółowej analizy poszczególnych przypadków. Przykładowo, zgodnie z informacjami posiadanymi przez MIiR, Royl Yachting Association (RYA) posiada uznanie administracji brytyjskiej (w załączeniu), a na każdym certyfikacie widnieje informacja o takim uznaniu (w załączeniu).

Natomiast MIiR nie posiada informacji, żeby Federacja Szkół Żeglarskich ISSA posiadała uznanie jakiejś administracji państwowej. Zdaniem MIiR z ewentualną prośbą o przedstawienie stosownej dokumentacji należałoby się zwrócić bezpośrednio do zainteresowanego podmiotu.

Dodatkowo MIiR zwraca uwagę na możliwość przyjęcia przez Polskę rezolucji nr 40 ECE Internationai Certificate for Operators of Pleasure Craft. Inicjatorem przyjęcia tego dokumentu - ze względu na zakres kompetencji - w opinii MIiR powinien być minister właściwy do spraw kultury fizycznej, którym obecnie jest Minister Sportu i Turystyki. Ze swej strony MIiR deklaruje współpracę i pomoc przy realizacji zadań wynikających z przyjęcia rezolucji.