Tuż przed Świętami w gdańskim terminalu DCT padł rekord przeładunków na Bałtyku – przeładowano dwumilionowy kontener.
Czy jest to jednorazowy sukces, czy też może początek całkiem sympatycznego trendu – to się jeszcze okaże. Faktem jest, że DCT to jedyny na Bałtyku terminal, do którego mogą wpłynąć gigantyczne kontenerowce z Chin. Kiedy więc następnym razem zamówicie przesyłkę na Aliexpress, jest wielce prawdopodobne, że dotrze ona do Was tą właśnie drogą.
Dwa miliony... i troszeczkę
Rekord padł tuż przed Bożym Narodzeniem, kiedy do końca roku pozostało jeszcze kilka dni, a zatem jest szansa podbić tę okrągłą liczbę. Warto zresztą nadmienić, że dwa miliony kontenerów to doskonały wynik nie tylko w skali naszego kraju, ale generalnie dla wszystkich terminali przeładunkowych na Bałtyku. OK, i co nam z tego? - powiecie. Oczywiście, poza satysfakcją. Otóż, całkiem dużo.
Nie mamy zamiaru uprawiać tu retoryki rodem z państwowej telewizji. Piszemy o tym, bo fakt, że terminal działa (i to jak widać, całkiem sprawie), może mieć pewne znaczenie dla przeciętnego Kowalskiego.
DCT jest największym pojedynczym terminalem na Bałtyku. Zanim powstał, transoceaniczne kontenerowce musiały zatrzymywać się w Danii, gdzie towar przeładowywano na mniejsze jednostki, a częściowo także na ciężarówki. Taka sytuacja pociągała za sobą koszty i znacznie wydłużała transport – bo przeładunek kosztuje sporo czasu i pracy, a nikt nie wykona jej w czynie społecznym. Natomiast możliwość pominięcia tego etapu znacznie usprawnia całą procedurę.
Lepiej późno, niż wcale
Patrząc na mapę wybrzeża Bałtyku, można jedynie zastanawiać się, dlaczego wpadliśmy na pomysł zbudowania takiego terminala dopiero teraz, bo gdański port wydaje się naturalnym miejscem dla tego typu inwestycji.
Zamiast jednak dociekać, kto lub co było tego przyczyną, lepiej jest spojrzeć w przyszłość. A plany DCT są w tym zakresie dość ambitne – w 2020 roku ma nastąpić wzrost przeładunków do 3 mln kontenerów, a w latach 2022-2025 – do 4 milionów. Czy uda się zrealizować te zamierzenia?
Czas pokaże. Właścicielami terminala są: Polski Fundusz Rozwoju, który ma 30 proc. akcji, PSA (globalny operator portowy, należący do funduszu inwestycyjnego z Singapuru) oraz IFM Global Infrastructure Fund (spółka należąca do australijskich funduszy emerytalnych). Wygląda więc na to, że na brak środków raczej nie będzie można narzekać. Pozostaje jednak kwestia sprawnego zarządzania, co przy trzech różnych podmiotach, pochodzących z trzech równie różnych stron świata, może okazać się rzeczą niełatwą. Skoro jednak na razie system działa, pozostaje mieć nadzieję, że to się nie zmieni.
0
