Miejscowość ta znajduje się na samym krańcu przylądka położonego między Castellammare del Golfo a zatoką Golfo di Cófano na północnym wybrzeżu Sycylii. Słynie ona z pięknych piaszczystych plaż, nic zatem w tym dziwnego, że w sezonie pełno tu turystów. Żeglarze znajdą tu wygodną i bezpieczną marinę, a rejs czy to z Palermo, czy z Trapani nie zajmie wiele czasu – z tych miejsc można tu dopłynąć w ciągu jednego dnia, a przy sprzyjającym wietrze nawet krócej.

Osada powstała w XVIII wieku wokół Chiesa Madre, kościoła powstałego z przebudowanej saraceńskiej fortecy. Znajdziemy tu także dwa dobrze zaopatrzone supermarkety, w których można uzupełnić jachtowe zapasy. Marina w San Vito Lo Capo usytuowana jest po zachodniej stronie miasta, dobrze osłonięta, daje poczucie bezpieczeństwa i wygody. Możemy się tu zaopatrzyć w paliwo, wodę, a także podłączyć się do prądu. Są tu także prysznice i toalety oraz zaplecze techniczne.

Trzeba wiedzieć, że jest to jednocześnie port, w którym cumują kutry rybackie. Stają one przy pirsie osłaniającym port od północy. Na krańcu tego pirsu ustawiono figurę świętego wyraźnie widoczną i rozpoznawalną z morza. Miejsce do cumowania dla jachtów to wschodnia i południowa strona portu. Ważna informacja to to, że w niewielkiej odległości od mariny znajduje się świetnie zaopatrzona Pesceria czyli targ rybny. Można tu się zaopatrzyć we wszystko co z morza pochodzi.

Ustica to niewielka, samotna wyspa oddalona około 36 Mm na północ od Palermo. Na jej wschodnim wybrzeżu znajduje się niewielkie, portowe miasteczko o tej samej nazwie. Przy wejściu do portu, na północnym falochronie znajduje się przystań promowa. Miasteczko usytuowane jest na dosyć wyniosłych zboczach okalających port. W centrum, przy bocznych uliczkach usytuowane są dwa markety, w których można zrobić zakupy.

Dobre kotwicowisko można znaleźć po zachodniej stronie wyspy, nieco na północ od Punta dello Spalmatore, na tym cyplu umieszczona jest latarnia Bl (4) 12 s 13 Mm, ale i tu należy zwrócić uwagę na skały. Na zachodniej stronie wyspy między Punta Megna a Punta Spalmatore stworzono strefę, w której nie wolno zbliżać się do brzegu na odległość mniejszą niż ćwierć mili, nie wolno tu nurkować, ani łowić ryb i kąpać się w morzu. Również przed wejściem do portu Ustica znajduje się obszar, w którym zabronione jest zarówno kotwiczenie jak i łowienie ryb.

Podejście do portu – na mapie jest oznaczony wrak, ale nie jest groźny. W dzień, przy dobrej widoczności podejście jest w miarę łatwe. Na północ od portu, na Punta Omo Morta znajduje się latarnia B Bl (3) 15 s 25 Mm – ale gdy zbliżamy się od Palermo, jej światło może być słabo dostrzegalne. Nocą należy podchodzić kierując się na czerwone światło na falochronie, trzymając dystans około 25 metrów lewą burtą. W środku portu jest miejsce na wykonanie manewrów nawet sporym jachtem, trzeba jednak zachować ostrożność, bowiem zatoka się wypłyca im dalej w głąb portu. Zachodnia strona portu jest płytka, miejsce do postoju znajdziemy po stronie północnej. Są tu kamienne keje z polerami. Zalecane jest stanie na dwóch rufowych cumach i kotwicy z dziobu, jak jest mało jachtów, można stanąć „long side”. Przy podchodzeniu z wiatrem wschodnim lub wschodnio–południowym należy uważać, bowiem ten wiatr i fala wchodzą do portu.

Zaznaczyć trzeba, że port jest malutki i w sezonie może być trudność ze znalezieniem miejsca, poza tym nie posiada on żadnych udogodnień, to przecież niewielki port rybacki – ale za to za postój nie zapłacimy ani grosza!

Słynna i powszechnie znana wyspa położona nieco na południowy zachód od Punta Campanella, przylądka stanowiącego południowe zamknięcie Golfo di Napoli, czyli Zatoki Neapolitańskiej. Uroki tej wyspy doceniano już w starożytności, skolonizowali ją Grecy, a w czasach rzymskich była ulubionym miejscem cesarzy. Swoje wille mieli tu Oktawian August i Tyberiusz. Ten ostatni wybudował ich tu ponoć dwanaście, a każda z nich nosiła imię innego z olimpijskich bogów.

Ponowną popularność Capri wywołało odkrycie Lazurowej Groty w XIX wieku. Wprawdzie była znana Rzymianom, a cesarz Tyberiusz uczynił ją nimfeum przy swej willi, ale w czasach późniejszych uległa zapomnieniu i wręcz była omijana przez mieszkańców wyspy, jako miejsce odwiedzane przez duchy. Ponownie odkryta została w kwietniu 1826 roku przez niemieckiego malarza Augusta Kopischa i Ernesta Friesa. Od tego czasu tę niewielką wyspę – ma ona zaledwie 3 kilometry w najszerszym miejscu, a jej długość to 6 kilometrów – odwiedzają tysiące turystów. Pomieszkiwali tu wybitni pisarze, George Bernard Shaw, Graham Greene czy Curzio Malaparte. Cóż, dodać trzeba, że także Lenin spędził tu trochę czasu.

Wapienna struktura wyspy sprzyjała powstaniu wielu grot, oprócz Lazurowej Groty, na wschodnim wybrzeżu znajduje się Grotta di Matermania, którą Tyberiusz zamienił na świątynię. W nieodległej zatoce znajdziemy dwie kolejne, są to Grotta Bianca i Grotta Meravigliosa. Na północnym brzegu jest jeszcze jedna o nazwie Grotta del Rio.

Wyspa stała się synonimem luksusu, co też powoduje, że na dłuższy pobyt mogą sobie pozwolić jedynie ludzie o zasobnych portfelach. Miasto Capri położone jest powyżej głównego portu wyspy o nazwie Marina Grande. Można się do niego dostać kolejką linową. W miasteczku pełno jest butików, kawiarni, restauracji i sklepów z pamiątkami. Kierując się na wschód ulicą Via Camerelle zbliżymy się do ruin jednej z rezydencji cesarza Tyberiusza o nazwie Villa Jovis (willa Jowisza).

Drugie, mniejsze miasto wyspy to Anacapri. Jest znacznie spokojniejsze, ale to w nim mieszkał szwedzki lekarz Axel Munthe, autor znanej „Księgi z San Michele”. Willa San Michele znajduje się z boku Piazza delle Vittoria, a z jej tarasu rozciąga się przepiękny widok na całą wyspę.

Główny i właściwie jedyny port wyspy to wspomniana Marina Grande, usytuowana na północnym wybrzeżu. Do tego miejsca regularnie przypływają promy i wodoloty z Neapolu i Sorrento.

Port jest osłonięty dwoma łukowato wygiętymi falochronami, na których główkach ustawione są światła: na zachodnim Bl z 3s 11m 8Mm, na wschodnim Bl c 3s 9m 8Mm. Wewnątrz znajdziemy kilka basenów, w których można cumować, jednak należy zaznaczyć, że z reguły w sezonie brak w nich wolnych miejsc. Do tego dochodzą zaporowe ceny. Nocleg w tej marinie może zrujnować jachtową kasę. Po drugiej stronie wyspy, na jej południowym wybrzeżu usytuowany jest niewielki porcik, niegdyś rzymski, o nazwie Marina Piccola. Nazwa Marina jest nieco myląca, otóż nie ma tu pomostów, zatem należy to miejsce traktować raczej jako kotwicowisko. Przy południowych wiatrach nie jest tu bezpiecznie.

Marina znajduje się w południowej części wyspy Procida. Otwarta cały sezon (dostęp do wody i prądu)

Stosunkowo nowa marina w Ostii, na przedmieściach Rzymu. Marina znajduje się w pobliżu międzynarodowego lotniska Fumicino, obsługującego Rzym.

Stary Port w Porto Ercole miał strategiczne znaczenie od czasów średniowiecza.

Miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Toskania, w prowincji Livorno. Gminę zamieszkuje 3 211 osób

Otwarta cały sezon Liczba miejsca na wodzie: 950 (dostęp do wody i prądu)

Piombino to miejscowość i gmina we Włoszech, w regionie Toskania, w prowincji Livorno. W pobliżu Piombino leżą ruiny etruskiego miasta Populonia. Od XVI do XIX w. Piombino było ośrodkiem niezależnego księstwa.

Miasto położone w prowincji Olbia-Tempio w północnej części Sardynii znajdujące sie od strony północnej u wybrzeży kanału dzielacęgo Sardynie od Korsyki. Na wschodzie prowincję otaczają wody Morza Tyrrenskiego.

Otwarta cały sezon

Marina znajduje się w północnej części Sardynii. Otwarta cały sezon (dostęp do wody i prądu)

Liczba miejsc na wodzie: 300.