Słynna i powszechnie znana wyspa położona nieco na południowy zachód od Punta Campanella, przylądka stanowiącego południowe zamknięcie Golfo di Napoli, czyli Zatoki Neapolitańskiej. Uroki tej wyspy doceniano już w starożytności, skolonizowali ją Grecy, a w czasach rzymskich była ulubionym miejscem cesarzy. Swoje wille mieli tu Oktawian August i Tyberiusz. Ten ostatni wybudował ich tu ponoć dwanaście, a każda z nich nosiła imię innego z olimpijskich bogów.
Ponowną popularność Capri wywołało odkrycie Lazurowej Groty w XIX wieku. Wprawdzie była znana Rzymianom, a cesarz Tyberiusz uczynił ją nimfeum przy swej willi, ale w czasach późniejszych uległa zapomnieniu i wręcz była omijana przez mieszkańców wyspy, jako miejsce odwiedzane przez duchy. Ponownie odkryta została w kwietniu 1826 roku przez niemieckiego malarza Augusta Kopischa i Ernesta Friesa. Od tego czasu tę niewielką wyspę – ma ona zaledwie 3 kilometry w najszerszym miejscu, a jej długość to 6 kilometrów – odwiedzają tysiące turystów. Pomieszkiwali tu wybitni pisarze, George Bernard Shaw, Graham Greene czy Curzio Malaparte. Cóż, dodać trzeba, że także Lenin spędził tu trochę czasu.
Wapienna struktura wyspy sprzyjała powstaniu wielu grot, oprócz Lazurowej Groty, na wschodnim wybrzeżu znajduje się Grotta di Matermania, którą Tyberiusz zamienił na świątynię. W nieodległej zatoce znajdziemy dwie kolejne, są to Grotta Bianca i Grotta Meravigliosa. Na północnym brzegu jest jeszcze jedna o nazwie Grotta del Rio.
Wyspa stała się synonimem luksusu, co też powoduje, że na dłuższy pobyt mogą sobie pozwolić jedynie ludzie o zasobnych portfelach. Miasto Capri położone jest powyżej głównego portu wyspy o nazwie Marina Grande. Można się do niego dostać kolejką linową. W miasteczku pełno jest butików, kawiarni, restauracji i sklepów z pamiątkami. Kierując się na wschód ulicą Via Camerelle zbliżymy się do ruin jednej z rezydencji cesarza Tyberiusza o nazwie Villa Jovis (willa Jowisza).
Drugie, mniejsze miasto wyspy to Anacapri. Jest znacznie spokojniejsze, ale to w nim mieszkał szwedzki lekarz Axel Munthe, autor znanej „Księgi z San Michele”. Willa San Michele znajduje się z boku Piazza delle Vittoria, a z jej tarasu rozciąga się przepiękny widok na całą wyspę.
Główny i właściwie jedyny port wyspy to wspomniana Marina Grande, usytuowana na północnym wybrzeżu. Do tego miejsca regularnie przypływają promy i wodoloty z Neapolu i Sorrento.
Port jest osłonięty dwoma łukowato wygiętymi falochronami, na których główkach ustawione są światła: na zachodnim Bl z 3s 11m 8Mm, na wschodnim Bl c 3s 9m 8Mm. Wewnątrz znajdziemy kilka basenów, w których można cumować, jednak należy zaznaczyć, że z reguły w sezonie brak w nich wolnych miejsc. Do tego dochodzą zaporowe ceny. Nocleg w tej marinie może zrujnować jachtową kasę. Po drugiej stronie wyspy, na jej południowym wybrzeżu usytuowany jest niewielki porcik, niegdyś rzymski, o nazwie Marina Piccola. Nazwa Marina jest nieco myląca, otóż nie ma tu pomostów, zatem należy to miejsce traktować raczej jako kotwicowisko. Przy południowych wiatrach nie jest tu bezpiecznie.
0
1 
1 
2