Alfabet Morse'a to sposób reprezentacji znaków za pomocą impulsów elektrycznych. Został wymyślony w 1840 roku przez Samuela Morse'a, który po długich podróżach morskich stworzył telegraf elektromagnetyczny, do którego opracował ten alfabet. Po raz pierwszy alfabet opracowany przez Morse’a został zastosowany w 1844 roku.

Wszystkie znaki reprezentowane są przez kilkuelementowe serie sygnałów - krótkich (kropek) i długich (kresek). Kreska powinna trwać co najmniej tyle czasu, co trzy kropki. Odstęp pomiędzy elementami znaku powinien trwać jedną kropkę. Odstęp pomiędzy poszczególnymi znakami - jedną kreskę. Odstęp pomiędzy grupami znaków - trzy kreski.

Kod Morse'a został celowo zaprojektowany w taki sposób, żeby człowiek był w stanie go zrozumieć bez specjalnego urządzenia dekodującego. W sytuacji awaryjnej kod ten może być również łatwo nadany za pomocą zaimprowizowanych środków, co czyni go wszechstronnym i uniwersalnym sposobem komunikacji.


Przy kodowaniu liter Morse oznaczał litery częściej występujące krótszymi sekwencjami (np. częste w języku angielskim "e" jest zakodowanie jako kropka), występujące zaś rzadziej - dłuższymi. Dla oszacowania częstości liter korzystał z układu czcionek u zecerów, którzy często używane litery umieszczają w pojemnikach, do których najłatwiej jest sięgać.

Obecnie alfabet Morse’a jest najczęściej używany przez radioamatorów. Kod będący w dzisiejszym użyciu został znacznie zmodyfikowany w stosunku do tego, który wymyślił Samuel Morse. W Polsce tylko kilka stacji morskich nasłuchuje Morse'a na częstotliwościach bezpieczeństwa. Posługują się nim także zapaleni amatorzy.

Litery alfabetu łacińskiego zapisane w kodzie Morse'a.

Litera	Kod	Litera	Kod
A	• —	N	— •
B	— • • •	O	— — —
C	— • — •	P	• — — •
D	— • •	Q	— — • —
E	•	R	• — •
F	• • — •	S	• • •
G	— — •	T	—
H	• • • •	U	• • —
I	• •	V	• • • —
J	• — — —	W	• — —
K	— • —	X	— • • —
L	• — • •	y	— • — —
M	— —	Z	— — • •