Te przepiękne muszle znane są we Francji pod nazwą Coquilles Sain Jacques a w Chorwacji – Jakove Kapice. Ich uroda jest tak zachwycająca, że stawały się natchnieniem artystów, to właśnie z takiej muszli wyłaniała się Wenus na obrazie Botticellego. Są nie tylko oszałamiające urodą, ale także niezwykle smaczne. Istnieje wiele sposobów ich przyrządzania, ale chyba najlepiej smakują podane jak najprościej.




Oczywiście pierwszą czynnością jaką należy przedsięwziąć – jest ich nabycie – w niektórych rejonach np. w Chorwacji nie jest to łatwe, bowiem większość połowu trafia od razu do restauracji, gdzie ich cena po przeróbce staje się astronomiczna. Gdy już je zdobyliśmy, otwieramy za pomocą noża do ostryg, lub jeśli takowego nie posiadamy (błąd) jakiegokolwiem mocnego noża. Robimy to w miarę ostrożnie, tak aby nie uszkodzić muszli ani jej zawartości, wsuwając ostrze noża pod pokrywkę – czyli płaską część przegrzebka - staramy się przeciąć mięsień, który scala obie połówki. Teraz trzeba część jadalną oczyścić, czyli wydobyć ją spod niejadalnego płaszcza, który otula nasz przysmak. Otrzymujemy wtedy walcowaty, biały i jednolity kawałek znakomitego mięsa mięczaka. Czasem, jeśli mamy szczęście obok niego spoczywa w kształcie półksiężyca ikra o kolorze pomarańczowym. Mięso i ewentualnie ikrę wyjmujemy z muszli, a muszlę w kształcie miseczki starannie myjemy.

Na patelnię lejemy trochę dobrej oliwy, sypiemy drobno posiekany czosnek i podsmażamy, dolewamy odrobinę białego, wytrawnego wina, gdy wino się zredukuje, na sos kładziemy przegrzebki, gdy z jednej strony się przyrumienią, odwracamy. Gdy już z obu stron przybiorą lekko złotą barwę, całość posypujemy posiekaną natką pietruszki i jeszcze chwilę czekamy. Teraz trzeba przegrzebki przełożyć do przygotowanych muszli i polać sosem. Jemy przegryzając białą bułką maczaną w sosie. O tym, że popijamy to wszystko białym wytrawnym winem nie muszę chyba przypominać.