Sekstus Pompejusz był rzymskim dowódcą ostatnich lat republiki. Żył w latach 75 p.n.e. - 35 p.n.e. Był najmłodszym synem Pompejusza Wielkiego i bratem Gnejusza Pompejusza Młodszego.

Obaj bracia wzrastali w cieniu swojego sławnego ojca, jednego z najlepszych generałów w Rzymie. Kiedy Juliusz Cezar przekroczył Rubikon rozpoczynając wojnę domową, starszy brat Sekstusa i jego ojciec uciekli na wschód, podobnie jak większość konserwatywnych senatorów. Sekstus pozostał jednak w Rzymie ze swoją macochą, Kornelią Metellą.

Kiedy armia Pompejusza Wielkiego przegrała bitwę pod Farsalos, a on sam został zmuszony do ucieczki, Kornelia i Sekstus spotkali się z nim na Lesbos i wspólnie zbiegli do Egiptu. Tam Sekstus był świadkiem zabójstwa swojego ojca. Po tym zdarzeniu Kornelia wróciła do Rzymu, a Sekstus dołączył do przeciwników cesarza w afrykańskich prowincjach. Wraz z Metellusem Scypionem, Katonem Młodszym, jego bratem Gnejuszem i innymi senatorami szykowali się do przeciwstawienia Cezarowi i jego armii.

Cezar wygrał pierwszą bitwę pod Thapsus w 46 roku p.n.e. z Metellusem Scypionem i Katonem. W 45 roku p.n.e. pokonał również braci Pompejuszów w bitwie pod Mundą na Półwyspie Iberyjskim. Gnejusz Pompejusz został stracony, a młody Sekstus uciekł ponownie, tym razem na Sycylię.

Po powrocie do Rzymu Juliusz Cezar został zamordowany w Idy Marcowe (15 marca 44 roku p.n.e.) przez grupę senatorów na czele z Kasjuszem i Brutusem. Incydent ten wywołał kolejny wybuch wojny domowej pomiędzy spadkobiercami politycznymi Cezara: Markiem Antoniuszem, Oktawianem Augustem i Markiem Lepidusem, którzy utworzyli II triumwirat a zabójcami Cezara, kierowanymi przez Marka Brutusa i Gajusza Kasjusza. W tym czasie Sekstus miał pod dostatkiem czasu i środków, żeby utworzyć na Sycylii silną armię i flotę.

Po klęsce Brutusa i Kasjusza pod Filippi w 42 roku p.n.e. uwaga triumwiratu skierowała się na Sycylię i Sekstusa, jednak on zdążył już przygotować się do obrony. W kolejnych latach wojny szala zwycięstwa przechylała to na jedną, to na drugą stronę. W 39 roku p.n.e. Sekstus i triumwirowie podpisali w Puteoli pakt gwarantujący pokój. Powodem zawarcia ugody była spodziewana kampania wojenna przeciwko Arsacydom, do przeprowadzenia której Antoniusz potrzebował wszystkich wojsk, jakie mógł zgromadzić.

Zawieszenie broni nie trwało długo. Częste kłótnie Oktawiana i Antoniusza były motywacją do wznowienia wojny przeciwko Sekstusowi. Oktawian próbował ponownie zdobyć Sycylię, ale został pokonany w bitwie morskiej pod Messyną w 37 roku p.n.e. i ponownie w sierpniu 36 roku p.n.e. Miał jednak po swojej stronie utalentowanego generała Marka Wipsaniusza Agrypę. Zaledwie miesiąc później Agrypa zniszczył flotę Sekstusa w bitwie morskiej w Zatoce Naulochus. Sekstus porzucił Sycylię i uciekł do Azji Mniejszej.

Sekstus Pompejusz został schwytany w Milecie w 35 roku p.n.e. i stracony bez procesu sądowego (co było niezgodne z prawem, gdyż był obywatelem rzymskim) z rozkazu Marka Titiusa, jednego z dowódców Antoniusza. Jego gwałtowna śmierć została użyta przez Oktawiana jako jeden z zarzutów przeciwko Antoniuszowi kilka lat później, gdy sytuacja między nimi osiągnęła punkt wrzenia.