Wielka Pętla Wielkopolska jest to bez mała 700-kilometrowa droga wodna położona w centralno-zachodniej Polsce. Na mapie lokalizują ją Bydgoszcz, Konin (a może Uniejów?), Poznań, Gorzów Wielkopolski.

Zasadniczą część pętli stanowi Księżna Naszych Rzek – Warta. Jest to najbardziej różnorodny odcinek zarówno pod względem nawigacyjnym, jak i przyrodniczym i kulturowym. Konieczna jest umiejętność „czytania rzeki”, ale to co można tam przeżyć pozostaje na długo pamięci.

Noteć na odcinku WPW jest skanalizowana i wraz z Kanałem Bydgoskim stanowi część Międzynarodowej Drogi Wodnej E-70. Warto dokonać „skoku w bok” do Bydgoszczy, bo była i ponownie może być nazywana Wenecją Północy.

Przystań w Koninie (I nagroda architektów w 2011)

Trzeci odcinek stanowi Kanał Górnonotecki i jez. Gopło z Kanałem Ślesińskim prowadzącym nasprzez jez. Ślesińskie ponownie do Warty. Będąc w Koninie warto pokusić się o trochę trudniejszą, ale jakże urokliwą wycieczkę w górę rzeki do Uniejowa. Jest to jedyne Polskie uzdrowisko termalne z niezwykle bogatym kalendarzem imprez.

Pamiętając, że dawniej rzeki, a nie autostrady stanowiły o rozwoju i lokalizacji miast, bądźmy gotowi na spotkanie z historią tych ziem. Każde miasteczko nawet najmniejsze, ma swój klimat i jakoś tak łatwiej go poczuć wkraczając od strony wody z przewietrzonym nosem.

Obecnie infrastruktura wodna ulega dynamicznemu rozwojowi, samorządy lokalne robią bardzo wiele, aby wodniacy mieli swoje miejsca. Są to zarówno nowoczesne mariny (Czarnków, Drawsko, Nakło, Bydgoszcz, Ślesin), bądź miejskie kluby (Śrem, Międzychód, Gorzów), czy też wykoszone łąki z pomostem, kranem z wodą i koszem na śmieci (Sieraków, Wronki). Powstało też wiele prywatnych przystani (Stobnica, Ląd, Chorzępowo). Praktycznie na całej trasie każdego dnia mamy możliwość wyboru miejsca noclegu – cywilizacja czy dzika natura.

Bydgoszcz

Ale najważniejsze, o czym nie piszą przewodniki, w tych wszystkich miejscach spotykamy życzliwych ludzi, nie posiadających etatu, a pracujących z pasją - bosmanów, szefów klubów i przystani. To oni wskazują atrakcje turystyczne, opowiadają ciekawie o regionie i pomagają w aprowizacji. Do tego udostępniając wodniakom sanitarne wygody i prosząc na koniec o pozostawienie klucza „pod wycieraczką”.

Właśnie ludzie związani z wodą, których spotykamy na szlaku stanowią moim zdaniem największą wartość WPW. Podyktowane jest to być może brakiem tłoku. Ludzi mało, łodzi jeszcze mniej, wszyscy mają czas na rozmowę, pomoc, zainteresowanie spotkanym człowiekiem.

To właśnie możliwość niespiesznego żeglowania w rytm płynącej rzeki i wschodów słońca sprawiło, że spotkanie kilku „pozytywnie zauroczonych WPW” zaowocowało powołaniem Towarzystwa Entuzjastów Wielkiej Pętli Wielkopolskiej. (Więcej o nas www.entuzjasci.org)

Nie można powiedzieć, że nic bez nas, ale znamy pętle, wiemy o niej wiele i chętnie pomagamy wszystkim zainteresowanym pływaniem na tym akwenie. Polecam nasze forum dyskusyjne www.zegluga.wroclaw.pl/forum.

Droga Folusza (boczna wycieczka na Kan. Górnonoteckim)

I jeszcze jedna uwaga. Wielka Pętla Wielkopolska jest to droga wodna dostępna dla większości jachtów turystycznych (zan. do 60 cm) przez cały sezon nawigacyjny. Odpowiedzialnie eksponuję tę tezę, pływałem tam wielokrotnie (ostatnio jachtem L-12m) i napotkane przeszkody nigdy nie zamknęły nam drogi, były jedynie kolejną przeszkodą do pokonania.

Wieloletnie zaniedbania Administracji Wodnej ograniczyły żeglugę zawodową, ale turystyczne jachty mogą tam swobodnie pływać. Tam jest pięknie. Świetnie spostrzegli to Niemcy, włodarze zaprzyjaźnionego z Nakłem n/Notecią regionu, podczas rejsu statkiem szkolnym „Władysław Łokietek” po Noteci. Starosta widząc tracących dobry humor gości pyta o przyczynę strapienia. Po chwili słyszy pytanie, ile musiał wydać, aby mieć tak wspaniałą przyrodę?
Na pętli można skorzystać z czarterowanych jachtów:
www.zegluganawarcie.pl
www.czarternawarcie.pl
www.marzenieadmirala.pl