Lato, Mazury i ona, w tej białej sukience… Dziś w ramach naszych recenzji książka innego gatunku niż zwykle, ale przecież czytelnicy Tawerny też są różni. „Antolka” Magdaleny Kordel to przygody pewnej młodej, sympatycznej dziewczyny, która postanawia opuścić dom i apodyktyczną matkę i udaje się na Mazury. W portowej knajpie Antolka pakuje się w bardzo niebezpieczną sytuację. Z opresji ratuje ją Janek, który przyjechał na żagle. W ramach wdzięczności Antolka postanawia spędzić z chłopakiem kilka dni i pomóc mu na łódce, choć o żeglowaniu nie ma bladego pojęcia.
Magdalena Kordel to jedna z bardziej rozpoznawalnych autorek polskich powieści romantycznych. Jej książki jednak są sympatyczne, nie infantylne, i cechuje je spora doza poczucia humoru. Tak jak tutaj – nieszczęsna Antolka, która w przypływie wdzięczności postanawia zostać z Jankiem na żaglach, nie wie, że czeka ją nie przyjemne leżenie na dziobie w bikini z drinkiem z palemką, a solidna harówa „z tymi wszystkimi sznurkami” w tle. Będą komary, zimno, brzydka pogoda, ale będą też przepiękne Mazury, zachody słońca, wino pite do wykwintnej uczty złożonej z sardynek w puszce i święty spokój.
Książka, choć jest o wakacyjnym romansie, jest też przy okazji i nienatrętnie impresją na temat działań turystów, którzy potrafią i to całkiem konkretnie, z butami, wleźć w życie miejscowych. Albo zachować się absolutnie nagannie, łamiąc prawo – Janek ratuje Antolkę przed facetami, którzy chcą, mówiąc wprost, „zaliczyć” dziewczynę, a żeby nie stawiała oporu, dodają jej do piwa mocne środki odurzające.
Oczywiście, lekka wakacyjna lekką wakacyjną lekturą, ale w „Antolce” pojawia się też temat poważniejszy, relacji dzieci z rodzicami. Antolka ma apodyktyczna matkę, dla której jest tylko i wyłącznie sposobem na realizację własnych ambicji, a bardzo często przeszkodą. Z kolei Janek, choć wydaje się sensownym, odpowiedzialnym facetem, jest przerażony tym, że mogłaby go zostawić kolejna osoba z rodziny. Po tym, jak wyjechała jedna siostra próbuje nad resztą domowników mieć kontrolę. Niemal ubezwłasnowolnia własnego ojca, który, choć ma kłopoty z sercem, nie jest jednak nieboszczykiem i nie chce się dać zamknąć w trumnie. Druga siostra, żeby móc z dzieckiem wyjechać do partnera wykorzystuje nieobecność Janka. Jednym słowem – każdy z bohaterów ma jakieś traumy do przepracowania, przez co cała książka staje się bardziej powieścią psychologiczną, niż romantycznym czytadłem.
Lektury wakacyjne mają jednak swoje prawa i ostatecznie każdy znajduje na koniec swoje miejsce. Nawet smutny pies, który nie może się pogodzić ze śmiercią swojej pani.
Tytuł: Antolka
Autorka: Magdalena Kordel
Wydawnictwo Znak
Tagi: Mazury, recenzja, Magdalena Kordel
0
