Góra znów wyrusza w rejs

Największa i najbardziej epicka z gór lodowych wyruszyła właśnie w swój kolejny rejs po Oceanie Południowym. Gigantyczna bryła lodu po raz pierwszy oderwała się od szelfu lodowego Filchnera-Ronne’a w 1986 roku, potem jednak osiadła na płyciznach Morza Weddela i tkwiła tam aż do dzisiaj.

A23a

Jeżeli chodzi o wymyślanie nazw, naukowcy nie zawsze wznoszą się na wyżyny kreatywności – być może właśnie dlatego majestatyczna góra lodowa, podróżująca po świecie niczym bajkowy żaglowiec, nazywa się po prostu A23a.

Bryła jest naprawdę ogromna – ma powierzchnię nieco ponad 3800 km kwadratowych (czyli jest osiem razy większa od Warszawy) i 400 metrów grubości. Jak już wiemy, oddzieliła się w 1986 roku, zrobiła małą rundkę po oceanie i stanęła na mieliźnie na jakieś 30 lat.

Dopiero w 2020 roku zaczęła pomału ruszać z miejsca dzięki Antarktycznemu Prądowi Okołobiegunowemu. Potem jednak wpadła w wir w pobliżu Orkad Południowych, przez co, zamiast oddalać się od Antarktydy, tylko kręciła się w kółko. Teraz jednak przerwała w końcu impas i powoli ruszyła na północ.

Kurs na przygodę

Obecnie A23a jest pod stałą obserwacją naukowców z British Antarctic Survey, którzy z napięciem śledzą jej losy. Wiadomo, że podróż na północ to dla niej podróż po śmierć – o ile w przypadku gór lodowych można mówić o „życiu”. Jeśli utrzyma dotychczasowy kurs, niedługo znajdzie się w okolicy wyspy Georgia Południowa, gdzie wody są znacznie cieplejsze. Wówczas prawdopodobnie rozpadnie się na kilka mniejszych fragmentów.

Na razie jednak płynie, co dla ekosystemów Oceanu Południowego jest doskonałą wiadomością. Gigantyczne masy lodu niosą bowiem ze sobą duże ilości składników odżywczych, które w miarę topnienia będą stopniowo uwalniane do wody. Jak mówią podekscytowani oceanografowie, takie zasilenie może stymulować wzrost życia w miejscach, gdzie jest ono zwykle bardzo ubogie.

Aby sprawdzić, czy naprawdę tak się stanie, uczeni mają zamiar pobierać próbki przed czołem góry lodowej oraz za nią i porównywać ich skład. Uzyskane w ten sposób dane pomogą nam lepiej zrozumieć procesy zachodzące w przyrodzie i będą stanowić cenny materiał do dalszych badań nad oceanem.