Przypadkowe badania potwierdziły smutną prawdę

Wiemy, że plastik szkodzi oceanom, do tej pory jednak nie było badań pokazujących, jak wpływa na morskie organizmy jego długotrwała obecność. Przypadek sprawił, że można było to sprawdzić.

Tym razem nie amerykańscy naukowcy dokonali odkrycia. Niemiecka ekipa, w której znajdowali się m. in. badacze z Instytutu Badawczego GEOMAR pracowała w wodach Oceanu Spokojnego sprawdzając, w jaki sposób wydobywanie guzków manganu z dna oceanu może wpływać na środowisko wodne. Przypadkowo natknęli się na plastikowe opakowania sprzed ponad 20 lat. A ponieważ część zespołu wkrótce miała rozpocząć badania nad mikroplastikiem w morzach i oceanach, postanowiono wykorzystać okazję i sprawdzić, jak czas spędzony pod wodą wpłynął na plastik, a plastik na oceaniczne bakterie.

Na głębokości 4150 metrów, naukowcy znaleźli plastikowy pojemnik po jogurcie i puszkę Coca-Coli zapakowane w plastikową torebkę. Opakowania posiadały kody kreskowe, na kubeczku po jogurcie była nazwa marki a puszka była z limitowanej serii (normalnie aluminium puszki uległoby zniszczeniu, plastikowa torebka jednak ochroniła puszkę, dzięki czemu etykieta była czytelna) – dzięki temu można było dość precyzyjnie określić datę, kiedy plastik trafił do oceanu. Oczywiście „dość” jak na warunki naukowe – okazało się, że przedmioty mogą pochodzić z okresu między 1988 a 1996 rokiem. Po obliczeniu wieku przedmiotów, badacze postanowili przeprowadzić chemiczną i bakteryjną analizę. I badania dały niezbyt radosne dla nas wyniki. Okazało się, że ani torebka, ani opakowanie po jogurcie nie wykazywały oznak fragmentacji, a nawet degradacji. Chociaż pojemnik i torebka miały różne kształty i zostały wykonane z różnych rodzajów tworzywa sztucznego, ich wpływ na otaczające bakterie był taki sam – różnorodność mikrobiologiczna była znacznie niższa na plastiku.

Badania pokazały, że nawet ponad 20 lat na dnie oceanu nie sprawi, że stosowane powszechnie tworzywa sztuczne ulegną w jakimkolwiek stopniu rozpadowi czy degradacji. Co więcej okazuje się, że większość spoczywających na dnie odpadów wciąż pozostaje nienaruszona. A do tego negatywnie wpływa na oceaniczne mikroorganizmy.

„Obecne wyniki badań stanowią, o ile nam wiadomo, pierwszy zestaw danych, który w niezawodny sposób powiązał los i funkcję ekologiczną plastiku, w okresie ponad dwóch dekad w naturalnych morskich warunkach środowiskowych” – napisali naukowcy w artykule opublikowanym w Scientific Reports.

Oczywiście jeden kubeczek po jogurcie i jedna torebka to za mało, dlatego potrzebne będą dalsze badania. Co jak co, ale obiektów do badania pływających w oceanach raczej nie zabraknie...Obecnie GEOMAR przygotowuje projekt HOTMIC, w którym celem jest śledzenie odpadów z tworzyw sztucznych wpływających do oceanu, z kontynentów do dużych wirów oceanicznych i dalej do otchłani dna morskiego.