Czytam sobie nowe pismo żeglarskie HALS - jest już drugi numer. Wcześniej dostałem zaproszenie na ogólnokrajowy zlot wapniaków, potem przeczytałem o szkole uczenia jak uczyć żeglarstwa pod hasłem „róbmy swoje”. Autor tego powiedzenia jest powszechnie znany, ale dla potrzeb żeglarstwa to ja w 1996 roku opublikowałem w „Żaglach” artykuł pod tym tytułem i na temat szkolenia, jakim rozpocząłem proces rozstawania się z Polskim Związkiem Żeglarskim. Ten tytuł ma dla mnie znaczenie symboliczne. Teraz nowa edycja „Kryształowe Żagle”, niebywała impreza dla dzieci - „Pomorze na morze”. I hit sezonu - czytam i oczy przecieram – Tomek Lipski ma wykład o ISSA, federacji tępionej przez PZŻ i oczernianej w sposób skandaliczny przez jednego z prominentów Związku. Oceniam ten gest bardzo wysoko. Już nie wymieniam dalszych inicjatyw, a jest ich w bród. PoOZŻ nie działa od dziś, ale dla mnie wyraźnie wieją tam nowe wiatry. To taką wizję działania Związku Żeglarskiego miałem w dalekiej przeszłości. Przez lata jakimś pocieszeniem dla mnie była działalność Wrocławskiego OZŻ, a teraz proszę! Już nic nie piszę więcej dobrego, aby nie był to pocałunek śmierci.

Teraz będzie trochę dziwienia się. O przysłowiowy rzut rzutką żyje i mieszka powszechnie znany i szanowany człowiek. Szanowany przez żeglarzy, ale poddany ostracyzmowi przez administratorów i smętnych animatorów dzisiejszej sytuacji w żeglarstwie przyjemnościowym, czyli u turystów wodnych (szlag by to... aby Rozporządzenie miało charakter uniwersalny, czyli obejmowało żeglarzy i motorowodniaków, na starość zostałem „turystą wodnym”). Tym kimś jest Jerzy Kuliński.

Będę zadawał retoryczne pytania.

1. czy jest w Polsce żeglarz, działacz, który zrobił więcej dla przełamanie skostniałych przepisów i wyjścia na Bałtyk wielu żeglarzy? Ile to lat temu ukazała się „Praktyka bałtycka na małym jachcie” 16 –17?! A dzisiaj nowe wydanie „Po latach”
2. czy jest ktoś w Polsce, kto ma na koncie więcej książek popularyzujących żeglarstwo, że o publikacjach w magazynie „Żagle” i portalu SSI nie wspomnę?
3. czy jest ktoś w Polsce, kto bardziej symbolizuje wolność żeglowania ?
   

Widzę z dalekiego Śląska renesans PoZŻ... ale czegoś mi brakuje, czegoś ważnego.

Możemy się różnić, mieć inne poglądy na sprawy formalne, ale żeglarstwo jest jedno i ludzi, którzy poświęcili mu prawie całe życie, nie powinno się zapominać, pomijać. Pomorski Związku – nie idź śladem swojego „szefa”. Otwórz oczy, zakop topór wojenny. Wykopany został przez człowieka przecież dalekiego od naszych ideałów, w sumie wybranego przez nieporozumienie, że zacytuję klasyka.

Struktury „Chocimskiej” są mi obce i wrogie, ale zawsze byłem zwolennikiem teorii, że żeglarze muszą mieć jakieś przedstawicielstwo, aby monitorować władze państwowe w działaniach dotykających negatywnie nas, żeglarzy. Dlatego nazwałem związek przed laty jak wyżej, ponieważ zamiast monitorować, to inspirował władze w wprowadzaniu nam utrudnień. Ale wciąż czekam, a niewiele lat już zostało mi, na coś, co zapowie powrót do normalności, szacunek żeglarza do żeglarza.

Nie mogą traktować organizacji jako wiarygodnej, skoro cenzuruje ludzi zasłużonych pod kątem poprawności politycznej. W Gdańsku, który mieni się stolicą żeglarstwa polskiego, nie powinno być miejsca na politykierstwo Chocimskiej. Jestem daleko od morza i dlatego widzę to stąd lepiej. Przy tym składzie Zarządu PZŻ nie ma szans na zgodę, zbyt wiele narosło złego, ale dla żeglarzy Pomorza tych przeszkód nie widzę. Widzę plusy z połączenia działań na rzecz żeglarstwa i tylko to powinno się liczyć.

Zbigniew Klimczak