"Sześciokąt", jak nazywana jest czasem Francja, uzyskał swój oryginalny kształt głównie poprzez naturalne granice: Morze Śródziemne na południu, kanał La Manche i Morze Północne na północy, Ren na wschodzie oraz Zatokę Biskajską na zachodzie. Bogata kultura i sztuka tego kraju, niezliczona ilość zabytków, oryginalna kuchnia francuska, przepych Riwiery Francuskiej...każdemu Francja kojarzy się inaczej. Jednak pewne jest to, że kraj ten należy do najpotężniejszych państw świata, a jego hasłem są idee rewolucji francuskiej: "wolność, równość, braterstwo".
Na północy kraju panuje wilgotny klimat umiarkowany - lata są chłodne, a zimy dość ciepłe. Na południu lata są suche, a temperatura często przekracza 30 °C. Zimy zaś są łagodne - temperatury na wybrzeżu Morza Śródziemnego rzadko spadają poniżej 10 °C. Najwięcej opadów można spodziewać się wiosną. Charakterystyczny dla regionów południowych jest porywisty, chłodny wiatr - mistral. Wieje on głównie zimą i wiosną przynosząc słoneczną pogodę i bezchmurne niebo.
"Człowiek żyje po to, żeby jeść, a nie je, żeby żyć." To popularne we Francji powiedzenie dużo mówi o kulturze jedzenia w tym kraju. Codziennością jest celebrowanie posiłków i delektowanie się wykwintnymi potrawami. Sery, ślimaki, żabie udka, szampan i wino to najbardziej popularne specjały francuskiej kuchni.
U wybrzeży Francji można żeglować zarówno na Morzu Śródziemnym, jak i na Oceanie Atlantyckim. Oba te regiony są bardzo popularnymi destynacjami turystycznymi.
Riwiera Francuska, czyli wybrzeże Morza Śródziemnego znana jest między innymi z tego, że zjeżdżają tam sławni i bogaci. Nic dziwnego: 330 słonecznych dni w roku, piękne plaże, morze i luksus wśród śródziemnomorskiej roślinności to atrakcje, które skutecznie przyciągają w te rejony. Niestety, z tego też względu Riwiera stała się jednym z najbardziej zatłoczonych i najdroższych miejsc w Europie. Jej fragment, rozciągający się pomiędzy Marsylią i Saint Raphaël, nazywany jest Lazurowym Wybrzeżem, które co roku odwiedza 10 mln turystów. Najpopularniejsze miasta Lazurowego Wybrzeża to: Marsylia, Cannes, Tulon, Saint -Tropez, Nicea, Grasse, Frejuz i Menton. Aby ominąć najbardziej zatłoczone i najdroższe mariny można wybrać alternatywne opcje: na przykład zamiast Nicei - Ville Franche, a zamiast St. Tropez - Port Grimmaud.
Główną ulicę Cannes stanowi pasaż położony tuż przy nabrzeżu. Można tu spotkać gwiazdy kina, które zjeżdżają na coroczny festiwal filmowy. Również na co dzień wiele z nich, posiadających wille na wybrzeżu, spędza urlop na tutejszych plażach.
Stolicą Riwiery jest Nicea, której główną atrakcję stanowi siedmiokilometrowy bulwar wzdłuż wybrzeża wysadzany palmami i drzewami laurowymi. Wokół znajdują się luksusowe hotele, drogie restauracje i lokale rozrywkowe.
Dla wszystkich tych, którzy od zatłoczonych bulwarów i plaż preferują kontakt z przyrodą, ciekawym do odwiedzenia miejscem będzie region Camargue. Tam, gdzie rzeka Rodan spotyka się z Morzem Śródziemnym tworząc przy tym rozległą deltę, leży bagienna kraina, której jedną trzecią powierzchni zajmują jeziora. Na tym właśnie terenie, w parku narodowym, żyje ponad 400 gatunków rzadkich w Europie ptaków, a także dzikie byki i słynne, białe konie zwane Camargue. W okolicy zobaczyć też można charakterystyczne białe domki, które kiedyś były chatami poganiaczy koni. Natomiast na północy krainy leży miejscowość Arles, gdzie mieszkał i tworzył malarz Vincent van Gogh. Turystyczny Port Camargue to plątanina pomostów i półwyspów, a przy tym marina, która podobno jest największą w Europie.
Bretania, czyli wybrzeże Oceanu Atlantyckiego słynie z pięknych widoków: fale rozbijające się o dzikie skały i niezliczona ilość wysepek znikających pod wodą w czasie przypływu nieraz stanowiły inspirację dla francuskich malarzy. Generalnie wybrzeże jest nieuregulowane i skaliste, jednak można znaleźć również piaszczyste plaże. Celtycka tradycja tego regionu przejawia się w charakterze starych nadmorskich wiosek rybackich i miasteczek. W niektórych z nich można podziwiać średniowieczne mury, a także charakterystyczne domki. Warte odwiedzenia jest Mont St. Michel, czyli benedyktyńskie opactwo na maleńkiej skalistej wysepce. Co ciekawe, w ciągu zaledwie kilku godzin przypływ zmienia to miejsce w odciętą od świata osadę, by za jakiś czas ustąpić odkrywając prowadzącą do opactwa jedyną, wąską groblę. Tylko tą drogą mogą dostać się na wyspę zarówno mnisi, jak i zwiedzający opactwo turyści.
Żeglując po Oceanie Atlantyckim u wybrzeży Francji należy nieustannie liczyć się z czasem. Z powodu znacznych pływów, a co za tym idzie ciągle zmieniającego się poziomu wody, należy uważać, aby na czas zdążyć wpłynąć do portu lub niespodziewanie nie spotkać się z mielizną.
0
0 
0 
1 
