Odkryta, jak pozostałe Wyspy Pod Wiatrem przez Jamesa Cooka w roku 1769 podczas brytyjskiej ekspedycji naukowej na Ocean Spokojny. Składa się z dwóch wysp: Hauhine Nui na północy i Huahine Iti na południu. Obie wyspy oddzielone są wąskim kanałem, a także dwiema zatokami: Zatoką Maroe oraz Bouvoyne. Hauhine jest wyspą górzystą, ale o łagodnych zboczach. Oprócz dobrze osłoniętych zatok z plażami pokrytymi koralowym piaskiem, można tu zobaczyć także jedyne jezioro - Fauna Nui. Dzięki mniejszej ilości turystów, można na niej obserwować z bliska tradycyjny styl życia Polinezyjczyków mieszkających w kolorowych chatach, uprawiających wanilię, melony i banany. Oryginalną atrakcją wyspy jest prawie 2-metrowy most nad strumieniem, który tworzą żywe węgorze, przez tubylców uważane za święte.
0
