Miasto, a właściwie trzy miasteczka połączone w jedną aglomerację położone jest na półwyspie oddzielającym lagunę o nazwie Marano – Laguna di Marano – od wód Adriatyku.
Półwysep jeszcze pod koniec XIX wieku był praktycznie niezamieszkany, porośnięty gęstym lasem piniowym. Jednak na początku wieku XX zaczęto budować pierwsze hotele, choć wówczas w to miejsce można było się dostać praktycznie tylko drogą morską. Gdy w latach trzydziestych doprowadzono drogę, kurort zaczął się zaludniać i rozwijać. Obecnie to niezwykle modna wypoczynkowa miejscowość. Dzieli się na trzy osiedla, są to Lignano Sabladoro, położone na krańcu cypla, Lignano Pineta usytuowane w jego środku i Lignano Riviera rozciągające się u nasady półwyspu.
Turystów przyciągają w to miejsce przede wszystkim słynne piaszczyste plaże ciągnące się wzdłuż południowo-wschodniego wybrzeża, aż po kolejną wypoczynkową miejscowość jaką jest położone po drugiej stronie rzeki Tagliamento Bibione. Lignano Sabbiadoro nazwę zawdzięcza właśnie owym plażom o złocistym piasku (po włosku sabbia d`oro znaczy złoty piasek). Miłośnicy starożytności nie mają tu jednak czego szukać, miasto jest całkowicie nastawione na turystów rozglądających się za zwykłymi wakacyjnymi atrakcjami, dyskotekami, restauracjami i barami. Po sezonie zamiera. Nieco lepiej jest w sąsiednim Lignano Pineta, starożytności też tu na próżno szukać, natomiast interesujący jest układ urbanistyczny osady. Wybudowana została na planie ślimaka, a poszczególne aleje oddzielone są bogatą roślinnością. Jeden z parków nosi imię Ernesta Hemingwaya, powstał bowiem na terenie, który władze miasta mu podarowały. On jednak tej darowizny nie wykorzystał.
0
