Jest to największa ze wszystkich przybrzeżnych sycylijskich wysp. Położona jest o ponad 25 mil morskich bliżej wybrzeża tunezyjskiego niż samej Sycylii. Zamieszkiwana była od najdawniejszych czasów. Fenicjanie nadali jej nazwę Hiranin – wyspa ptaków, bowiem do dzisiaj zatrzymuje się ich tutaj mnóstwo podczas wiosennych i jesiennych migracji z Europy do Afryki i z Afryki do Europy. Za panowania greckiego nazwano ją Kossyra, czyli „niewielka”. Pantelleria ma kształt owalny, przypominający jajko, a jej powierzchnia nie przekracza 83 km². Nie ma tu żadnej piaszczystej plaży, wybrzeże jest skaliste i poszarpane, jednak malownicze zatoczki stwarzają niezłe miejsce do kąpieli. Wulkaniczna, żyzna gleba sprawia, że na wyspie kwitnie rolnictwo, pełno tu winnic gdzie powstaje znakomite lokalne wino musujące „Solimano” i „Passito di Pantelleria”. Najwyższy szczyt wyspy, Montana Grande to dawny krater wulkanu, jego zbocza z czarnej lawy kryją liczne groty. U wybrzeży znajdują się podmorskie źródła termalne, a nadmorskie groty są wypełnione oparami siarki. Tradycyjna siedzibą mieszkalną na wyspie jest „dammuso”, budynek z ciosanego kamienia z lekko kopułowatym dachem mającym ułatwiać zbiór deszczówki. Podobnie charakterystycznym elementem krajobrazu są tarasowe pólka uprawne wspierające się na murkach z kamienia. Od dawna za letnią siedzibę wybrały sobie Pantellerią światowe znakomitości. Pomieszkiwał tu Truman Capote i Aldous Huxley. Obecnie swoje siedziby mają tutaj Madonna i Sting.
Jedyna miejscowość nosi tę samą nazwę co wyspa. Miasteczko znajduje się na jej północnym krańcu. Zostało doszczętnie zniszczone przez alianckie naloty podczas II Wojny Światowej, bowiem tutaj znajdowała się jedna z najważniejszych niemieckich baz. Jedynym budynkiem, który przetrwał wojnę jest Castello Barabacane niedaleko portowego nabrzeża.
Port składa się z dwóch basenów. Pierwszy, nazywany Porto Nuovo , usytuowany jest po stronie zachodniej. Osłonięty od tych wiatrów jest długim falochronem wysuniętym w stronę północy, na którego główce postawiono światło zielone (Bl z 3s 8m 4Mm). Wejście do niego wyznacza po wschodniej stronie latarnia ze światłem białym błyskowym ustawiona na Punta San Leonardo. Podchodząc do portu należy się trzymać w pewnym oddaleniu od tego przylądka bowiem otaczają go podwodne skały. Głębokości wszędzie zadowalające. Przy wiatrach północnych ze względu na możliwość rozkołysu lepiej stawać w wewnętrznej części basenu za niewielkim poprzecznym falochronem, jednak nie należy zbliżać się do portowego nabrzeża bowiem dno w niektórych miejscach się wypłyca. Drugi basen noszący nazwę Porto Vecchio znajduje się po stronie wschodniej. Od Porto Nuovo oddzielony jest falochronem wewnętrznym skierowanym ku północy. Ten port również podzielony jest poprzecznym falochronem na dwie części. W basenie zewnętrznym głębokości są wystarczające, natomiast w części wewnętrznej zwłaszcza przy nabrzeżu występują płycizny. Szczególną ostrożność należy zachować przy podchodzeniu do baseny wewnętrznego, bowiem na środku wejścia między falochronem poprzecznym, a zachodnim znajduję się skały ciągnące się przez środek portu aż do nabrzeża, rozdzielając ten niewielki basen na dwie części. Gdy zamierzamy wejść do tego miejsca nocą lepiej zatrzymać się w basenie zewnętrznym.
0
